Ustawa z 11 września 2015 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym określa prawa i obowiązki wprowadzających sprzęt elektryczny i elektroniczny. Ustawa ta stanowi transpozycję do polskiego prawa przepisów dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2012/19/UE w sprawie zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego. Przepisy ustawy weszły w życie 1 stycznia 2018 r. po dwuletnim vacatio legis. Wówczas też zaczęła obowiązywać m.in. nowa definicja „sprzętu elektrycznego” i „sprzętu elektronicznego”, nowe poziomy zbierania, odzysku i recyklingu, a także nowy podział na grupy sprzętu. Ponadto w 2018 roku dane przedsiębiorców zostały przeniesione z rejestru GIOŚ do rejestru BDO i przedsiębiorcy wprowadzający sprzęt elektryczny i elektroniczny zostali zobowiązani kontynuować swoją działalność na bazie nowych przepisów, które zostaną omówione w artykule.
Ustawę o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym (dalej: ustawa o zużytym sprzęcie) stosuje się do zużytego sprzętu oraz do sprzętu elektrycznego i elektronicznego (dalej: sprzęt).
Zużyty sprzęt stanowi odpad w rozumieniu ustawy z 14 grudnia 2012 r. o odpadach (art. 3 ust. 1 pkt 6) łącznie ze wszystkimi częściami składowymi, podzespołami i materiałami eksploatacyjnymi stanowiącymi część sprzętu w momencie pozbywania się go.
Natomiast sprzęt elektryczny i elektroniczny definiowany jest jako urządzenie, którego prawidłowe działanie zostało uzależnione od dopływu prądu elektrycznego lub od obecności pól elektromagnetycznych, oraz urządzenie mogące służyć do wytwarzania, przesyłu lub pomiaru prądu elektrycznego lub pól elektromagnetycznych, które są zaprojektowane do użytku przy napięciu elektrycznym nieprzekraczającym 1000 V dla prądu przemiennego oraz 1500 V dla prądu stałego.
Wraz ze zmianą ustawy została rozszerzona definicja „wprowadzającego sprzęt” i brzmi ona następująco:
Wprowadzającym sprzęt jest osoba fizyczna, jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej lub osoba prawna, która, bez względu na wykorzystywaną technikę sprzedaży, w tym za pomocą środków porozumiewania się na odległość:
- ma siedzibę na terytorium kraju i produkuje sprzęt pod własną nazwą lub znakiem towarowym lub wprowadza do obrotu pod własną nazwą lub znakiem towarowym na terytorium kraju sprzęt zaprojektowany lub wyprodukowany dla niego;
| Znak towarowy jest to każde oznaczenie graficzne, które nadaje się do odróżnienia towarów jednego przedsiębiorcy od innego przedsiębiorcy (np. wyraz, rysunek).Własne oznaczenie to także imię i nazwisko lub nazwa firmy. |
- ma siedzibę na terytorium kraju i pod własną nazwą lub znakiem towarowym odsprzedaje na terytorium kraju sprzęt wytworzony przez inne podmioty;
| UWAGA! Odsprzedającego nie uznaje się za wprowadzającego sprzęt, jeżeli na sprzęcie znajdują się nazwa lub znak towarowy wprowadzającego sprzęt. |
- ma siedzibę na terytorium kraju i wprowadza do obrotu w ramach swojej działalności sprzęt z innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego lub państwa niebędącego państwem członkowskim – z tym że za wprowadzającego sprzęt nie uznaje się podmiotu, który realizuje finansowanie na zasadzie wyłączności w ramach lub zgodnie z umową finansową, chyba że jednocześnie działa on jako wprowadzający sprzęt.
Kolejną zmianą jest wprowadzenie nowego podmiotu objętego przepisami ustawy − producenta sprzętu,którego definiuje się jako osobę fizyczną, jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej lub osobę prawną, która, bez względu na wykorzystywaną technikę sprzedaży, w tym za pomocą środków porozumiewania się na odległość:
- ma siedzibę na terytorium innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego i produkuje sprzęt pod własną nazwą lub znakiem towarowym lub wprowadza na rynek pod własną nazwą lub znakiem towarowym na terytorium tego państwa członkowskiego sprzęt zaprojektowany lub wyprodukowany dla niego;
- ma siedzibę na terytorium innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego i pod własną nazwą lub znakiem towarowym odsprzedaje na terytorium tego państwa członkowskiego sprzęt wytworzony przez inne podmioty;
| Tak jak w przypadku wprowadzającego sprzęt − odsprzedającego nie uznaje się za producenta, jeżeli na sprzęcie znajduje się nazwa lub znak towarowy innego podmiotu. |
- ma siedzibę na terytorium innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego i w ramach działalności handlowej, odpłatnie lub nieodpłatnie, dostarcza sprzęt w celu jego dystrybucji, konsumpcji lub używania po raz pierwszy na rynku tego państwa członkowskiego z państwa niebędącego państwem członkowskim lub z innego państwa członkowskiego;
- ma siedzibę na terytorium innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego lub państwa niebędącego państwem członkowskim i sprzedaje sprzęt na terytorium kraju za pomocą środków porozumiewania się na odległość bezpośrednio gospodarstwom domowym lub użytkownikom innym niż gospodarstwa domowe.
| Uwaga!
Za producenta nie uznaje się podmiotu, który realizuje finansowanie na zasadzie wyłączności w ramach lub zgodnie z umową finansową. |
Umowa finansowa to każda umowa lub ustalenia dotyczące pożyczki, dzierżawy, najmu lub sprzedaży odroczonej, odnoszące się do jakiegokolwiek sprzętu, bez względu na to, czy warunki tej umowy lub ustaleń przewidują przeniesienie lub możliwość przeniesienia prawa własności do tego sprzętu, chyba że jednocześnie działa on jako producent.